Filmy marzenie, teatr telewizji

Akcja dramatu ogranicza się do dialogu dwóch osób: intelektualisty – emigranta politycznego i gastarbeitera – emigranta zarobkowego. Ich rozmowa toczy się w noc sylwestrową. Nowy Rok witają w suterenie wieżowca, na obrzeżach wielkiego miasta. Oczekiwania obu bohaterów wobec Zachodu są odmienne. AA szuka tu wolności duchowej, XX – materialnej. Pierwszy marzy o napisaniu książki „o człowieku w stanie czystym”, drugi – o triumfalnym powrocie do rodzinnego miasteczka: „Zarżnie się wieprzaka,cielaka albo krowę... Nakupi wódki... Żeby dla wszystkich starczyło. I żeby jeszcze zostało...”

Współczesny romans rozpoczyna się w hotelu robotniczym. Robert (Zbigniew Zamachowski), bezrobotny bohater, po wielu nieudanych próbach znalezienia pracy, postanawia się powiesić. Nie ma jednak krzesła i idzie je pożyczyć. Drzwi sąsiedniego pokoju otwiera mu młoda kobieta, Teresa (Dominika Ostałowska), która bez entuzjazmu godzi się pożyczyć mu jedno ze swoich krzeseł. Między mężczyzną i kobietą pojawia się miłość, która się waha i wątpi. Bohaterzy wydają się pozbawieni przekonania zarówno w sens własnej egzystencji, jak i w to, że sami mogą wzbudzić zainteresowanie. Spektakl pokazuje, jak jedno łączy się z drugim i jak najmniejsza nadzieja, że jednej osobie zależy na względach drugiej natychmiast wraca apetyt na życie.

Tomasz Man debiutuje w Teatrze Telewizji w podwójnej roli – jako autor i reżyser. Bohaterem jego sztuki jest emerytowany kolejarz, któremu udaje się spełnić marzenie swojego życia. Postanawia wyjechać do Ameryki. Przekonuje swoich najbliższych, zdobywa pieniądze i rusza w daleki świat. Szczęśliwie wraca, ale ku zaskoczeniu wszystkich – nie sam… Spektakl ma pogodny nastrój, humor i chwile nostalgii. Główną rolę – pełną ciepła i serdeczności – gra Marian Opania, jego energiczną córkę – Beata Buczek-Żarnecka, wnuczka o szalonych pomysłach – Marcin Hycnar, a sąsiada „od serca” – Wiktor Zborowski.

Ten spektakl telewizyjny opowiada o sierotce Emelce, która zostaje przygarnięta przez panią Vaugham. Nie czuje się jednak w tym domu szczęśliwa. Dom jest ponury, syn pani Vaugham źle traktuje Emelkę. Dziewczynka ucieka więc w świat bajki, w którym nie ma złych ludzi i nic jej nie zagraża.

Współczesna rejestracja kultowego musicalu „Metro”. Grupa młodych wykonawców opowiada o swoich marzeniach, a każda wyśpiewana nuta, każdy wytańczony takt jest tych marzeń spełnieniem. Jest tam miłość, szaleństwo i młodość. Inscenizacja powstała w katowickim Spodku. Gdzieś między fikcją a rzeczywistością uliczni grajkowie, śpiewacy i tancerze wystawiają na podziemnych peronach metra spektakl dla pasażerów. Jego twórcą i animatorem jest Jan, dla którego metro jest domem, a underground sposobem na życie. Spektakl budzi sensację, a młodzi artyści otrzymują propozycję pracy w komercyjnym teatrze. To opowieść o marzeniach i rozczarowaniach, o pasji i zdradzie, o młodzieńczych ideałach i władzy pieniądza, a przede wszystkim to historia romantycznej miłości.